ΤΟΞΟΤΗΣ

Α’ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΔΙΑΔΙΔΕΤΑΙ

Το άθλημα της ποδοσφαιρίσεως ,κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου στο Βόλο, γνώριζε αξιοσημείωτη διάδοση και ανάπτυξη.

 

Γήπεδο Αναύρου (από αρχείο Ζημερη)

Το επίπεδό του θεωρούνταν από τα κορυφαία της ελληνικής περιφέρειας και υπήρξε καταφανώς ανώτερο από εκείνο των υπολοίπων θεσσαλικών πόλεων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως το 1929 ιδρύθηκε η τοπική Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Θεσσαλίας, από τις πρώτες επαρχιακές ενώσεις , μόλις τρία χρόνια έπειτα από την ίδρυση της ΕΠΟ , με έδρα το Βόλο και κάλυπτε ολόκληρη τη Θεσσαλία.

Σε παλιότερα άρθρα μας και άλλες αναφορές , όπως η εισήγηση του γράφοντα στο συνέδριο που οργάνωσε η Εταιρία Θεσσαλικών

Ερευνών στις 14, 15 και 16 Οκτωβρίου του 2011 ,επισημάνθηκαν οι λόγοι αυτής της ανάπτυξης του ποδοσφαίρου.

Επαναλαμβάνουμε επιγραμματικά :

α) Το λιμάνι ,με τον κατάπλου πολλών, αγγλικών κυρίως, πλοίων που οι ναύτες τους επιδίδονταν στο άθλημα,

β) Η αποδοχή του νέου ομαδικού και δυναμικού σπορ από όλες τις τάξεις της τοπικής κοινωνίας και

γ) η έλευση των προσφύγων που διέθεταν καλύτερες επιδόσεις σε αυτό στις πατρογονικές τους εστίες.

Στη δεκαετία του ΄30 κι αφότου οργανώθηκαν από την ΕΠΣΘ οι πρώτες επίσημες διοργανώσεις (πρωτάθλημα κύπελλο κ.α)

παρατηρήθηκαν αρκετές διακυμάνσεις στην ποδοσφαιρική δραστηριότητα ,απότοκες οικονομικών και άλλων κοινωνικών

αναταραχών, αλλά και από εσωτερικές διαμάχες στο χώρο του αθλήματος και άλλα εγγενή διοικητικά και οικονομικά

προβλήματα.Πέρα από όλα αυτά οι επιδόσεις και διακρίσεις των βολιώτικων σωματείων σε τοπικό , πανθεσσαλικό αλλά και

πανελλήνιο επίπεδο καταγράφονται αξιοσημείωτες.

Οι πρώτες ποδοσφαιρικές ενασχολήσεις εντοπίζονται στο Βόλο προς τα τέλη της α’ δεκαετίας του 20ου αιώνα από αθλητές

του Γυμναστικού Συλλόγου Βόλου, ενώ στα κατοπινά χρόνια ιδρύονται τα πρώτα ανεπίσημα οργανωμένα σωματεία, πρόδρομοι

των αναγνωρισμένων από το Πρωτοδικείο ποδοσφαιρικών συλλόγων, από το 1923 κυρίως και μετά. Ορισμένα αποτελούνταν από

μαθητές σχολείων της τότε ‘’μέσης’’ εκπαίδευσης και όλα καθοδηγούνταν από επαγγελματίες γυμναστές που ειδικεύονταν στο

άθλημα της ποδοσφαιρίσεως. Άρης, Πηλεύς, Ελπίδα, Άμιλλα , Χαραυγή, Ομόνοια και άλλα λιγότερο γνωστά και βραχύβια

αποτέλεσαν τη μαγιά για την ανάπτυξη που ακολούθησε.

Ας δούμε την ίδρυση των αθλητικών ποδοσφαιρικών σωματείων του Μεσοπολέμου κατά χρονολογική σειρά αναγνώρισης από

το Πρωτοδικείο Βόλου και καταχώρισης στο οικείο Βιβλίο Αναγνωρισμένων Σωματείων (ΒΑΣ)

1. ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΒΟΛΟΥ

Ο Γ.Σ.Β , ιστορικό αθλητικό σωματείο με μακρά και σπουδαία παρουσία ως τις μέρες μας στον κλασσικό αθλητισμό ιδρύθηκε

το 1896 , αλλά αναγνωρίστηκε από το πρωτοδικείο Βόλου το 1914 και είναι ο πρώτος αθλητικός αναγνωρισμένος σύλλογος .

Συμμετείχε με ποδοσφαιρική ομάδα στο πρώτο οργανωμένο (ανεπίσημο) πρωτάθλημα Βόλου , το 1926 . Αργότερα (1928-29)

στο ποδοσφαιρικό του τμήμα εντάχθηκε το σωματείο Κεραυνός που προϋπήρχε από το 1923 αυτόνομα και απέκτησε επίσημη

υπόσταση το 1930, αφού αποχώρησε από τον Γ.Σ.Β.

2. ΟΜΙΛΟΣ ΕΚΔΡΟΜΕΩΝ ΒΟΛΟΥ (ΟΕΒ)

Ο ΟΕΒ δραστηριοποιούνταν αρχικά ως εκδρομικός σύλλογος . Αναγνωρίστηκε και απέκτησε επίσημη υπόσταση το 1923 με

την υπ. αρ. 489 απόφαση στις 11/9/23. Σκοπός του σωματείου στο ΒΑΣ αναγράφεται : ‘’Η διάδοσις της ιδέας της υπαίθρου δι’ οργανώσεων εκδρομών κ.λ.π . "

Με την τροποποίηση του καταστατικού του (409-20/5/24) δημιουργεί και αθλητικό – ποδοσφαιρικό τμήμα, εντάσσοντας στη

δύναμη του τον πλέον ισχυρό σύλλογο της εποχής την ‘’Ομόνοια’’ ,που προηγούμενα κι αυτή είχε συνενωθεί με άλλα αξιόλογα

σωματεία όπως η Χαραυγή και ο Πηλεύς. Η ποδοσφαιρική ομάδα του ΟΕΒ πρωταγωνίστησε στην περίοδο 1924-1928

κατακτώντας μάλιστα και το δεύτερο οργανωμένο ανεπίσημο πρωτάθλημα Βόλου την περίοδο 1926-27.

Στα 1928 οι αθλητές του αποχώρησαν και ίδρυσαν τον Κένταυρο, όπως θα δούμε και πιο κάτω. Να σημειωθεί ότι η

ποδοσφαιρική ομάδα το ΟΕΒ λειτουργούσε σχεδόν αυτόνομα και δεν εξαρτιόνταν οικονομικά από το εκδρομικό σωματείο.

 

3. ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

Η έλευση των προσφύγων στο Βόλο προσέδωσε σημαντική ώθηση στο νεόκοπο άθλημα, καθώς αυτό γνώριζε μεγαλύτερη

ανάπτυξη στις αλησμόνητες πατρίδες και κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη κ.α. , απ’ ότι στην

Ελλάδα. Τούτο καταδείχνεται και από την ίδρυση, σε πανελλήνιο επίπεδο, πολλών αθλητικών ποδοσφαιρικών προσφυγικών

συλλόγων.

Προτού καλά – καλά ολοκληρωθεί η εγκατάσταση και η στέγαση των προσφύγων στο Βόλο ,ιδρύθηκε και το πρώτο αθλητικό ,

με έμφαση στο ποδόσφαιρο , σωματείο τους: Ο Γυμναστικός Σύλλογος Προσφύγων (αποφ. 551-19/8/24 ) που δύο χρόνια

αργότερα μετονομάστηκε σε Νίκη.(αποφ.893-21/9/26). Ο Γυμναστικός Σύλλογος η Νίκη, τέως Γυμναστικός Σύλλογος

Προσφύγων, όπως αναφέρεται στη σχετική καταχώριση στο ΒΑΣ (α.α 299), σημείωσε ιδιαίτερες διακρίσεις σε όλη τη διάρκεια

του Μεσοπολέμου . Κατέκτησε δυο πρωταθλήματα Βόλου (Θεσσαλίας) τις περιόδους 1932-33 και 1937-38, δύο κύπελλα

το 1932-33 και 1938-39, ενώ δύο φορές προηγούνταν στη βαθμολογία και το πρωτάθλημα διεκόπη λόγω επεισοδίων ή από

διαμάχες των σωματείων. Ακόμη σημείωσε αξιόλογες επιτυχίες με συλλόγους της Αθήνας του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης

σε φιλικές κυρίως συναντήσεις.Διέθετε αρκετά θυγατρικά σωματεία (δορυφόρους) όπως ο Άτλας , η Σφενδόνη , ο Ηρακλής ,

 ο Απόλλων και ο …..Ολυμπιακός . Ακολούθησε και η μεταπολεμική αξιόλογη παρουσία της ομάδας, σε τοπικό και πανελλήνιο

επίπεδο με αποκορύφωμα την πενταετή εκπροσώπηση (1961-66) στην νεοϊδρυθείσα τότε Α’ Εθνική Κατηγορία.

Ως τότε καμιά επαρχιακή ομάδα δεν είχε επιτύχει συνεχή παρουσία στα μεγάλα σαλόνια , αυτής της διάρκειας.

4. ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ ΒΟΛΟΥ

Προσφυγικό και το επόμενο ποδοσφαιρικό σωματείο που αναγνωρίστηκε από το Πρωτοδικείο Βόλου.

Γνωστότερο ως ΑΕΚ Βόλου, κατά τα πρότυπα του αδερφού αθηναϊκού συλλόγου της Νέας Φιλαδέλφειας, αποτέλεσε τον

αθλητικό φορέα των προσφύγων της Πόλης.

Ιδρύθηκε στις 25/5/1926 (αποφ. 598) και συμμετείχε ανελλιπώς στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της εποχής.

Τρία χρόνια αργότερα τμήμα της αποσχίστηκε και δημιούργησε τον ΠΑΟΚ , όπως θα δούμε πιο κάτω, με αποτέλεσμα να

προκύψουν αρκετές διαμάχες μεταξύ των δύο συλλόγων , αλλά και η κοινή αποδυνάμωσή τους. Στα 1933 η ΑΕΚ απορρόφησε

την διαλυθείσα ομάδα των Νικομηδείων Βόλου και ακολούθως επανενώθηκε με τον ΠΑΟΚ ιδρύοντας νέο σύλλογο , τη ΠΑΕΚ

που δραστηριοποιούνταν ως τα 1940. Η ΑΕΚ Βόλου διέθετε και σωματεία παραρτήματα (ή δορυφόρους) όπως η Πρίγκηπος κ.α.

5. ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΒΟΛΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ

Οι ποδοσφαιριστές του ΟΕΒ όπως αναφέραμε προηγούμενα αποχώρησαν και ίδρυσαν νέο σωματείο τον Κένταυρο που

αναγνωρίστηκε από το Πρωτοδικείο στις 31/5/1928 με την υπ. αρ. 557 απόφαση. Είναι ο πρώτος σύλλογος που στον σκοπό

του καταστατικού του αναφέρεται πρωταρχικά το ποδόσφαιρο : ‘’Η διάδοσις της ποδοσφαιρίσεως και πετοσφαιρίσεως’’, ενώ

πρωτύτερα στα άλλα ποδοσφαιρικά σωματεία αναφέρονταν γενικά ο αθλητισμός και η γυμναστική.Αλλά και στην τροποποίηση

του καταστατικού στα 1930 αναφέρεται «η διάδοσις και επέκτασις της ποδοσφαίρας…» . Γρήγορα , λόγω της δυναμικότητάς

του πρωταγωνίστησε στα ποδοσφαιρικά δρώμενα του Βόλου και ολόκληρης της Θεσσαλίας ενώ πραγματοποίησε και την πρώτη

συνάντηση με ομάδα της Θεσσαλονίκης (Εθνικό) σε αγώνα πανηγυρικού χαρακτήρα παρά το τελικό 1-4.

Κατάκτησε το πρωτάθλημα Βόλου και Θεσσαλίας το 1930-31, το πρώτο επίσημο της ΕΠΣΘ, ενώ πάντοτε διακρίνονταν ως

το 1937 όταν μέρος των αθλούμενων μελών του αποσπάστηκε και ίδρυσε τον Ολυμπιακό. Προηγουμένως στα 1933 είχε

απορροφήσει τον διαλυθέντα Τοξότη. Μετά τη δημιουργία του Ολυμπιακού περιορίστηκε σε παρουσίες στη β’ τοπική κατηγορία

αποδυναμωμένος . Διέθετε και ο Κένταυρος πληθώρα παραρτημάτων, δηλαδή θυγατρικών ανεπίσημων σωματείων που

λειτουργούσαν και ως φυτώρια σε ολόκληρο το Βόλο : Εθνικός Παλαιών, Κενταυράκος, Ένωσις Αγ. Κωνσταντίνου, Ολυμπιακός,

Δημητριάς, Άρης , Περίδρομος (!) , Ένωσις Εμποροϋπαλλήλων , Αθλητική Ένωσις Πλατείας Ελευθερίας Ηρακλής,

Αγριά (μετ. Θησεύς). Η παρουσία συνεχίστηκε και στα μεταπολεμικά χρόνια ως το 1961 όπου μαζί με τον Παγασητικό

συνέπηξαν των Μαγνησιακό . Αργότερα στα 1979 επανιδρύθηκε ως Κένταυρος Νεαπόλεως.

6. ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ ΒΟΛΟΥ Ο ΠΗΛΕΥΣ

Η ίδρυση του σωματείου προέκυψε έπειτα από την αποχώρηση μερίδας αθλητών του Κεραυνού που ακόμη δεν είχε αποκτήσει

επίσημη υπόσταση. Αν και αναγνωρίστηκε από το πρωτοδικείο ο Πηλεύς στις 27/6/1928 (αποφ. 686) ένα περίπου μήνα μετά

τον Κένταυρο, δεν συναίνεσε κι αυτός στην ίδρυση της ΕΠΣΘ παραμένοντας εκτός για διοικητικής φύσης προφανώς διαφωνίες.

( Η ΕΠΣΘ ιδρύθηκε από τη Νίκη , τον Κένταυρο και την ΑΕΚ) . Μαζί με άλλα διαφωνούντα σωματεία όπως ο Τοξότης, ο ΠΑΟΚ

κ.α. οργανώθηκαν στον Σύνδεσμο Ποδοσφαιρικών Οργανώσεων Θεσσαλίας (ΣΠΟΘ), αλλά όταν η κίνηση τους απορρίφθηκε από

την ΕΠΟ, εντάχθηκε στη δύναμη του επίσημου φορέα (ΕΠΣΘ) και αυτός με ομόφωνη απόφαση Δ.Σ. στις 15/4/1930.

Στα 1933-35 μαζί με τον Κεραυνό επανενώθηκαν προσωρινά σε νέο σύλλογο, τον Αχιλλέα που σύντομα διαλύθηκε εις τα εξ ων

συνετέθη σε μια εποχή ολοκληρωτικής ποδοσφαιρικής αδράνειας (1934-35) . Αν και ο Κεραυνός επανέκαμψε το 1936-37

στις επίσημες ποδοσφαιρικές υποχρεώσεις, ο Πηλεύς παρέμενε αρχικά σε αδράνεια , ενώ αργότερα φαίνεται να συμμετέχει ως

‘’επανιδρυθείς’’ μόνο σε κάποιες φιλικές ανεπίσημες συναντήσεις. Είναι πάντως ένα από τα ελάχιστα σωματεία που υφίσταται

ως σήμερα.

7. ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΩΝ ΒΟΛΟΥ

Ένα ακόμη προσφυγικό ,αθλητικό σωματείο , με έμφαση στο ποδόσφαιρο, προστέθηκε στον ποδοσφαιρικό χάρτη του Βόλου το

1929. Αναγνωρίστηκε με την υπ. αρ. 539 απόφαση , στις 24/5/1929 ,του πρωτοδικείου Βόλου και συμμετείχε στα τρία πρώτα

οργανωμένα πρωταθλήματα της ΕΠΣΘ, δίχως ιδιαίτερες επιδόσεις , στην κατώτερη τοπική κατηγορία , όντας αδύναμο.

Γι αυτό και διαλύθηκε με δικαστική απόφαση στις 14/6/1933 και ουσιαστικά απορροφήθηκε από την ΑΕΚ ,η οποία ενέταξε

στα χρώματά της (κίτρινο – μαύρο)και εκείνα της Νικομήδειας (κόκκινο-λευκό ), σύμφωνα με απόφαση της Γ.Σ. στις 28/5/1933.

 

8. ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ

Γνωστότερος ως ΠΑΟΚ Βόλου, προήλθε από μέλη της ΑΕΚ Βόλου που αποσκίρτησαν , έπειτα από –άγνωστες σε μας –

διοικητικές ή άλλες διαφωνίες . Αναγνωρίστηκε στις 31/1/1929 με την υπ. αρ. 84 απόφαση του Πρωτοδικείου Βόλου .

Μεταξύ των δύο διαφωνούντων σωματείων προέκυψαν πολλές εντάσεις, με αφορμή την χρησιμοποίηση των διεκδικούμενων

ποδοσφαιριστών και αργότερα όταν ιδρύθηκε η ΕΠΣΘ , η ΑΕΚ δεν επιθυμούσε επ ουδενί την ένταξη στην Ένωση ,του ΠΑΟΚ ,

οπότε και δημιουργήθηκαν νέες προστριβές και αναταραχή στα τοπικά ποδοσφαιρικά δρώμενα . Αν και σχετικά αδύναμος

σύλλογος συμμετείχε ανελλιπώς στα πρώτα πρωταθλήματα και διέθετε και θυγατρικά σωματεία ( Πέρα –Κλουμπ, Ήφαιστος ,

Βυζάντιον) ,τα οποία, κατά τη συνήθη τότε πρακτική, λειτουργούσαν και ως φυτώρια.

Στα 1933 , σε μια προσπάθεια ισχυροποίησης, ενώθηκε και πάλι με την ΑΕΚ ιδρύοντας την Πανθεσσαλική Αθλητική Ένωσι

Κωνσταντινουπόλεως Βόλου ,γνωστή ως ΠΑΕΚ όπως θα δούμε πιο κάτω .

9. ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΒΟΛΟΥ Ο ΤΟΞΟΤΗΣ

Η δημιουργία νέων ποδοσφαιρικών –αθλητικών σωματείων, έπειτα από αποχώρηση μελών άλλου, υπήρξε τότε συνηθισμένο

φαινόμενο . Έτσι και ο Τοξότης προέκυψε αφού ενέταξε στο δυναμικό του ποδοσφαιριστές του Πηλέα . Επίσημη υπόσταση

απόκτησε στις 18/7/1929 (απόφαση 890) και εντάχθηκε στην ΕΠΣΘ στις 15/1/30 , ενώ προηγούμενα ανήκε στο μπλόκ των

ομάδων που ίδρυσαν τον ΣΠΟΘ .Οι συμμετοχές του ,στις πρώτες επίσημες διοργανώσεις δεν συνοδεύτηκαν από σημαντικές

επιτυχίες και αυτό ίσως οδήγησε – μαζί με την γενική ύφεση της ποδοσφαιρικής δραστηριότητας τότε, στην διάλυσή του και

προσχώρηση στον Κένταυρο , έπειτα από απόφαση της Γ.Σ. του συλλόγου στις 6/3/1934. Επανιδρύθηκε πολλά χρόνια αργότερα

και δραστηριοποιείται ως τις μέρες μας , ενώ το 1981 -82 έπαιξε και στην Β’ Εθνική.

10. ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΒΟΛΟΥ Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ

Ένα από τα ισχυρότερα σωματεία που εμφανίστηκαν στις αρχές της δεκ. του 20’ ήταν και ο Κεραυνός . Η ανεπίσημη ίδρυσή του

εντοπίζεται κατά το 1923 και η αγωνιστική του δράση ένα χρόνο αργότερα . Ισχυροποιήθηκε περισσότερο με την απορρόφηση

δύο άλλων σωματείων της εποχής , την Ένωση Μεταμορφώσεως και τον Ποσειδώνα . Η συμμετοχή του και στα τέσσερα πρώτα

πρωταθλήματα Βόλου (ολοκληρώθηκαν μόνο τα τρία) συνοδεύτηκε από δύο κατακτήσεις του τίτλου ,στο πρώτο (1926) και στο

τρίτο (1927-28) . Τότε ,εκεί γύρω στα 1927-28 εντάσσεται στο Γυμναστικό σύλλογο Βόλου κι αποτελεί το ποδοσφαιρικό του

τμήμα καθώς στα σχετικά δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο αναφέρεται ως Γ.Σ.Β. Κεραυνός . Κατόπιν , περιπίπτει για λίγο σε

αδράνεια , αναδιοργανώνεται σύντομα , αποκτά επίσημη υπόσταση στις 14/1/1930 (αποφ.31 ) και ακολούθως εντάσσεται στη

δύναμη της ΕΠΣΘ. Πρωταγωνιστεί σε όλα σχεδόν τα πρωταθλήματα και τις άλλες διοργανώσεις, σε όλη την διάρκεια του

Μεσοπολέμου . Διακρίσεις : φιναλίστ στον τελικό Κυπέλλου του 1932-33 , δευτεραθλητής στο πρωτάθλημα 1937-38 , ενώ την

ίδια χρονιά κατακτά το κύπελλο «Κοτζιά» (προς τιμήν του τότε επικεφαλής της ΕΠΟ και ισχυρού στελέχους του Μεταξικού

καθεστώτος ) σε τοπικό αλλά και πανθεσσαλικό επίπεδο . Στις αρχές του 1934 συνενώνεται με τον Πηλέα και αγωνίζονται ως

Αχιλλεύς για μία μόνο ποδοσφαιρική χρονιά, όπως θα δούμε στη συνέχεια . Ο Κεραυνός θεωρείται ένα από τα πρωτοπόρα

σωματεία που συνέβαλαν στη διάδοση και ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στο Βόλο .Αυτή η εκτίμηση καταγράφεται σε δημοσιεύματα

του τοπικού τύπου. Άλλωστε και στο καταστατικό του αναφέρεται χαρακτηριστικά : «η προαγωγή του ποδοσφαίρου και η

διάπλασις των νέων …» .Μετά την απελευθέρωση , το 1945, μαζί με τον Απόλλωνα συγκρότησαν τον Παγασητικό.

11. ΑΘΛΗΤΙΚΟΝ ΣΩΜΑΤΕΙΟΝ ΗΡΑΚΛΗΣ ΒΟΛΟΥ

Αρχικά δραστηριοποιούνταν ως παράρτημα (δορυφόρος) της Νίκης, ανεπίσημο δηλαδή σωματείο και είχε να επιδείξει σημαντική

δραστηριότητα, γι ’αυτό και ανεξαρτητοποιήθηκε . Αναγνωρίστηκε ως ξεχωριστός σύλλογος στις 29/1/1932 με την υπ. αρ. 118

απόφαση του πρωτοδικείου .Συμμετείχε ανελλιπώς στις διεξαχθείσες επίσημες διοργανώσεις ως το 1940, συνήθως στην

κατώτερη τοπική κατηγορία και χωρίς ιδιαίτερες διακρίσεις . Όπως είναι γνωστό υφίσταται ως τις μέρες μας και παλιότερα

στη δεκαετία του ’90 διακρίθηκε ακόμη και στη Δ΄ Εθνική .

12. ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΒΟΛΟΥ ΑΧΙΛΛΕΥΣ

Η ποδοσφαιρική δραστηριότητα από το 1934 ως το 1936 παρουσιάζει ύφεση σε πανελλήνιο επίπεδο , απότοκη κοινωνικών

αναταραχών , και οικονομικής δυσπραγίας . Στο Βόλο το φαινόμενο καταγράφεται μάλλον εντονότερο λόγω και τοπικών

συγκυριών . Γι αυτό και παρατηρείται μείωση του αριθμού των ποδοσφαιρικών σωματείων με διαλύσεις (Τοξότης , Νικομήδεια )

αλλά και συγχωνεύσεις (ΑΕΚ με ΠΑΟΚ, Πηλέας-με Κεραυνό), ώστε και να αντιμετωπίζονται τα οικονομικά προβλήματα και να

δημιουργηθούν πιο εύρωστες ,αγωνιστικά , ομάδες . Αυτό επιδιώχθηκε με την συνένωση Κεραυνού και Πηλέα σε νέο

σύλλογο ,τον Αχιλλέα , που όμως δεν μακροημέρευσε προφανώς λόγω της γενικής αρνητικής κατάστασης και εγγενών ίσως

αδυναμιών. Αναγνωρίστηκε από το πρωτοδικείο στις 7/3/1934 και μάλιστα εκείνη τη χρονιά διεκδίκησε από την Νίκη τον τίτλο

του πρωταθλητή . Στο τελευταίο αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων που θα κρίνονταν και ο τίτλος σημειώθηκαν σοβαρά επεισόδια,

επήλθε διακοπή και τελικά δεν ανακηρύχθηκε πρωταθλητής αυτή την περίοδο . Την επόμενη σεζόν δεν αγωνίστηκε, αφού δεν

είχε δηλώσει συμμετοχή στο πρωτάθλημα, κάτι που παραξένεψε τον ποδοσφαιρικό κόσμο ,μιας και θεωρούνταν ιδιαίτερα

ανταγωνιστικό σωματείο. Σε δημοσίευμα της εφ. Ταχυδρόμος (9/4/35) γίνεται λόγος για διοικητική ανυπαρξία που επέφερε

αυτή την εξέλιξη . Μετά το 1936-37 από τους ‘’εταίρους ‘’ του Αχιλλέα ,επαναδραστηριοποιήθηκε σε επίσημες διοργανώσεις

μόνο ο Κεραυνός (ως το 1940) , ενώ ο Πηλέας περιέπεσε σε αδράνεια.

 

13. ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΒΟΛΟΥ (ΠΑΕΚ)

Τα τρία προσφυγικά σωματεία , εκτός της Νίκης (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ , Νικομήδεια ) προκειμένου να ισχυροποιηθούν συνενώνονται σε

νέο σύλλογο, την ΠΑΕΚ. Αρχικά , όπως αναφέραμε προηγούμενα ,η ΑΕΚ απορρόφησε τη διαλυθείσα Νικομήδεια και ακολούθως

επανενώθηκε με τον ΠΑΟΚ. Το νέο σωματείο απόκτησε επίσημη υπόσταση με τη υπ. αρ. 353- 26/4/1934 απόφαση του

πρωτοδικείου Βόλου και την περίοδο 1933-34 συμμετείχε στην ανώτερη τοπική κατηγορία . Την επόμενη χρονιά όμως, αν και

δήλωσε συμμετοχή ,αγωνίστηκε μόνο σε ένα-δύο παιχνίδια , και ουσιαστικά αδρανοποιείται , προφανώς από οικονομικές και

άλλες διοικητικές αδυναμίες στην εποχή της ποδοσφαιρικής ύφεσης . Με την επαναδραστηριοποίηση στο χώρο του αθλήματος,

το 1937, επανέρχεται σε αγωνιστικούς ρυθμούς και συμμετέχει στις επίσημες διοργανώσεις ως το 1940 , χωρίς βέβαια

διακρίσεις , στην β’τοπική κατηγορία.

14. ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ

Ποδοσφαιριστές του Κεραυνού και του Πηλέα σχηματίζουν πάλι νέο σύλλογο τον Απόλλωνα, τον Ιούνιο του 1937 .

Προφανώς πρόκειται περισσότερο για αθλητές του δεύτερου που δεν επανέρχεται στα ποδοσφαιρικά δρώμενα . Ο θνησιγενής

Αχιλλεύς δεν υφίσταται πλέον και τη θέση του παίρνει ο Απόλλων , παράλληλα με την αυτόνομη επαναδραστηριοποίηση του

Κεραυνού. Άγνωστο γιατί ,στο Βιβλίο Αναγνωρισμένων Σωματείων του Πρωτοδικείου Βόλου δεν υπάρχει η καταχώριση του

Απόλλωνα , την αναγνώριση του οποίου πληροφορούμαστε στον τοπικό τύπο , όπου αναφέρεται η υπ.αρ 610 απόφαση , δίχως

ημερομηνία . Αν λάβουμε υπόψη πως ο Ολυμπιακός Β αναγνωρίστηκε από το Πρωτοδικείο με την νούμερο 611 απόφαση ,στις

2/6/1937 , πιθανότατα την ίδια μέρα , ή λίγο νωρίτερα , απέκτησε και ο Απόλλων επίσημη υπόσταση . Πάντως στις τρείς

περιόδους που αγωνίστηκε, υπήρξε αρκετά ανταγωνιστικό σωματείο στην α’ τοπική κατηγορία και στο πρωτάθλημα του 1939-40

βγήκε δεύτερος , αφήνοντας πίσω Κεραυνό και Νίκη . Μετά την απελευθέρωση , το 1945 , όπως σημειώσαμε και πιο πάνω ,

μαζί με τον Κεραυνό , ίδρυσαν τον Παγασητικό.

 

15.ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΒΟΛΟΥ

Οι απαρχές του συλλόγου εντοπίζονται στο ανεπίσημο σωματείο Μικρός Ολυμπιακός ή Ολυμπιακός Αγ. Κων/νου -επειδή έδρευε

στην ομώνυμη συνοικία- και ήταν παράρτημα, του ισχυρού τότε, Κενταύρου. Η ομάδα αποτελούνταν από φίλους του Ολυμπιακού

Πειραιά, γι’ αυτό και υιοθετήθηκαν χρώμα και έμβλημα στην κατοπινή επίσημη μορφή του συλλόγου.

Ποδοσφαιριστές του Κενταύρου και του Τοξότη, κυρίως, αλλά και του Κεραυνού, αποτέλεσαν το δυναμικό του νέου σωματείου,

που ως ανεξάρτητο πλέον αναγνωρίστηκε από το Πρωτοδικείο Βόλου στις 2/6/1937 (απ. 611) κι έκτοτε έμελλε να

πρωταγωνιστήσει στα ποδοσφαιρικά δρώμενα του Βόλου, της Θεσσαλίας, αλλά και των εθνικών πρωταθλημάτων.

Η ισχύς του διαπιστώθηκε από τις πρώτες κιόλας εμφανίσεις του και διακρίθηκε ιδιαίτερα στις επίσημες διοργανώσεις των

τριών τελευταίων περιόδων πριν τον πόλεμο του 1940, με την κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων (1938-39 και 1939-40) και ενός

κυπέλλου (1939-40). Αξιοσημείωτη και η επικράτησή του με 3-1 για το θεσμό του κυπέλλου Ελλάδος, όπου συμμετείχε ως

κυπελλούχος Βόλου, επί του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και η πρόκριση στους οκτώ του θεσμού. Εκεί αντιμετώπισε την πανίσχυρη

τότε ΑΕΚ στην Αθήνα και φυσικά αποκλείστηκε. Η μεταπολεμική του παρουσία με ιδιαίτερες διακρίσεις και συμμετοχές σε Β’

και Α΄ Εθνική Κατηγορία καταγράφεται αξιοσημείωτη και παραπέμπουμε κάθε ενδιαφερόμενο στο βιβλίο του Γιώργου Καρεκλίδη

«Αθλητικός Όμιλος Βόλου Εθνικός Ολυμπιακός -50 χρόνια ιστορία (1937-87).» όπου παρατίθενται πλήρη στοιχεία ανά

ποδοσφαιρική περίοδο.

16. ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΒΟΛΟΥ Ο ΟΔΥΣΣΕΥΣ

Πρόκειται για σύλλογο που προϋπήρχε ως ανεπίσημος με τις ονομασίες Κίτρινα Πουλιά, ή Ανάληψη, ή Ένωσις Αναλήψεως

καθώς έδρα του αναφέρεται η συνοικία Αναλήψεως και η περιοχή «Βάβουλα». Επίσημη υπόσταση με το όνομα Οδυσσεύς

απόκτησε στις 15/6/1937(απ.710) και αποτελεί το τελευταίο αναγνωρισμένο ποδοσφαιρικό σωματείο ως το 1940, που

συμμετείχε στις διοργανώσεις της ΕΠΣΘ, δίχως ιδιαίτερες διακρίσεις στη Β’ τοπική Κατηγορία. Αμέσως μετά την

απελευθέρωση μετονομάστηκε σε Αναγέννηση και λίγο αργότερα σε Αθλητικός Σύλλογος Βόλου Εθνικός.

Δηλαδή ο Οδυσσεύς αποτελεί την πρώτη επίσημη μορφή του γνωστού ποδοσφαιρικού σωματείου Εθνικός, που δραστηριοποιείται

στα τοπικά πρωταθλήματα ως τις μέρες μας.

 

Ετούτα υπήρξαν τα αναγνωρισμένα ποδοσφαιρικά σωματεία του Βόλου που ανήκαν στην δύναμη της ΕΠΣΘ και συμμετείχαν

στις επίσημες διοργανώσεις εκείνης της εποχής, όπως επισημάναμε και πιο πάνω.

Τα ισχυρότερα από αυτά διέθεταν και θυγατρικά, συνεργαζόμενα σωματεία – αναφέρονται ως παραρτήματα ή δορυφόροι – και

βέβαια λειτουργούσαν και ως φυτώρια του επίσημου συλλόγου. Συμμετείχαν σε ποικίλες ανεπίσημες συναντήσεις ή «εσωτερικά

πρωταθλήματα» του σωματείου που «ανήκαν».

Επίσης όλοι οι αναγνωρισμένοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι που ήταν ενταγμένοι στην ΕΠΣΘ διατηρούσαν και β’ ομάδες, με νεότερους παίχτες, και δραστηριοποιούνταν σε ξεχωριστό πρωτάθλημα. Οι συναντήσεις των β΄ ομάδων συνήθως προηγούνταν

εκείνων των α΄, σύμφωνα με το πρόγραμμα του πρωταθλήματος.

Ακόμη υπήρχαν:
Α) ομάδες των σχολείων, δημοτικών και μέσης εκπαίδευσης,
Β) ομάδες στρατιωτικών μονάδων
Γ ) ομάδες της ΕΟΝ (επί καθεστώτος Μεταξά)
Δ) ομάδες εργατικών σωματείων και άλλων επαγγελματικών οργανώσεων
Ε) και τέλος ένα απροσδιόριστο, σε όλο του το εύρος, σύνολο ανεπίσημων ομάδων των συνοικιών της πόλης που συνεχώς έδινε

    το δικό του παρών στα ποδοσφαιρικά δρώμενα εκείνη την εποχή. Εκτός από τα τρία - τέσσερα κανονικά γήπεδα (Πάρκο

     Γεωργίου, Κενταύρου, Νίκης και Κεραυνού ) όπου υπήρχε πλατεία, αλάνα κι άλλους προσφερόμενος χώρος οι νεαροί

      Βολιώτες έπαιξαν ποδόσφαιρο.

 

Β' ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ

Εκτός όμως από τις ποδοσφαιρικές ομάδες που έδρευαν στην πόλη του Βόλου, ιδρύθηκαν και άλλες στην ευρύτερη περιοχή

της τότε επαρχίας Βόλου και του κατοπινού νομού Μαγνησίας. Στο Πήλιο, τον Αλμυρό και το Βελεστίνο παρατηρείται αξιόλογη

ανάλογη δραστηριότητα, με αναγνωρισμένα και ανεπίσημα ποδοσφαιρικά σωματεία.

Σε ολόκληρη την περίοδο του Μεσοπολέμου καταχωρίζονται στο Βιβλίο Αναγνωρισμένων Σωματείων του Πρωτοδικείου Βόλου,

συνολικά 10 αθλητικοί σύλλογοι της ευρύτερης περιοχής από τους οποίους οι περισσότεροι παρουσιάζουν, τουλάχιστον μέσα

από τα δημοσιεύματα του τοπικού Τύπου, ποδοσφαιρική δραστηριότητα.

Ας τους παρουσιάσουμε κατά χρονολογική σειρά ίδρυσης, αφού επισημάνουμε ότι περιορίζονταν μόνο σε ανεπίσημες συναντήσεις

μιας και δεν ανήκαν στο δυναμικό της ΕΠΣΘ.

1. ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΛΜΥΡΟΥ (1929)
Ο γνωστός ως σήμερα σύλλογος που τότε δραστηριοποιούνταν σχεδόν αποκλειστικά στον κλασικό αθλητισμό και βέβαια έχει

να επιδείξει σε όλη του τη διαδρομή σημαντικές επιτυχίες στον τομέα αυτό.

Στα 1930 όμως φαίνεται πως διατηρούσε και ποδοσφαιρικό τμήμα. Σημειώνεται στην εφ. Λαϊκή Φωνή (9/3/1930) η μετάβαση

στον Αλμυρό του βολιώτικου ανεπίσημου, αλλά ισχυρού συλλόγου Αίας, για ποδοσφαιρικό αγώνα με την ομάδα Γ.Σ.Α.

Μάλιστα η επίσκεψη και η συνάντηση είχαν πανηγυρικό χαρακτήρα με πολυπληθή υποδοχή και θερμή φιλοξενία.

Τελικό αποτέλεσμα Γ.Σ.Α.-Αίας 1-4. Μετά τον αγώνα στους νικητές φιλοξενούμενους προσφέρθηκε «τέιον».

Λίγο αργότερα, όπως φαίνεται, την ποδοσφαιρική δραστηριότητα μονοπώλησε ο σύλλογος Αχιλλεύς (θα το δούμε στη συνέχεια),

ο οποίος μεταπολεμικά εντάχθηκε στον Γ.Σ.Α. που δημιούργησε και διατηρεί ως σήμερα, αξιόλογη ποδοσφαιρική ομάδα, με

διακρίσεις σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

2. ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΑΣΩΝ ΑΝΩ ΒΟΛΟΥ (1931)
Στον τοπικό Τύπο σημειώνονται συναντήσεις του παραπάνω συλλόγου με άλλους κυρίως ανεπίσημους της εποχής.

Λίγους μήνες αργότερα από την ίδρυσή του διαλύεται και διαγράφεται με δικαστική απόφαση (31/10/1931).

Πιθανότατα συνεχίζει να υπάρχει ως ανεπίσημο σωματείο με τις ονομασίες Αετός, Αναγέννησις, Εθνικός, Άρης κ.α. που

επίσης προσδιορίζονται ως ποδοσφαιρικές ομάδες από τον Άνω Βόλο.

3. ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΑΓΡΙΑΣ Ο ΘΗΣΕΥΣ(1931)
Πρωτοπαρουσιάζεται ως παράρτημα του Κενταύρου, «Αγριά» και ακολούθως ως «Θησεύς», ονομασία με την οποία

αυτονομείται και αποκτά επίσημη υπόσταση. Στο καταστατικό του, ως σκοπός του σωματείου, αναφέρεται ρητά «η διάδοσις

του ποδοσφαίρου».

Αρκετές φορές σημειώνονται στις εφημερίδες της εποχής συναντήσεις του με άλλες ομάδες.

Είναι ένας από τους συλλόγους που δραστηριοποιείται επιτυχώς ως τις μέρες μας.

4. ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΟΥ Ο ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ

Όπως σημειώνει ο Β. Καραμπερόπουλος στο βιβλίο του «Ρήγας Φεραίος - η ομάδα με την ιστορική διαδρομή 80 χρόνων»,

η ίδρυση του συλλόγου πραγματοποιήθηκε στα 1926 και δύο χρόνια αργότερα συγκροτήθηκε το ποδοσφαιρικό του τμήμα (1928).

Στην εφ. Σημαία (4/9/29) σε αυτόνομο δημοσίευμα, σημειώνονται οι πρώτες δραστηριότητες του νέου ποδοσφαιρικού

σωματείου του Βελεστίνου, το οποίο φαίνεται να συνεργάζεται με τον Κένταυρο, καθώς την εκγύμναση και τις προπονήσεις

έχει αναλάβει ο γνωστός τότε ποδοσφαιριστής του Κενταύρου, Φ. Ξυδάκης.

Επισημαίνονται οι αδυναμίες της νεοσύστατης ομάδας, αλλά και οι ευοίωνες μελλοντικές προοπτικές της χάρη στην

συντονισμένη, συνολική προσπάθεια με την συμβολή και της Κοινότητας Βελεστίνου που διέθεσε σεβαστό κονδύλι

γι’ αυτό τον σκοπό.

Ο Ρήγας Φεραίος απόκτησε επίσημη υπόσταση το 1932 (απ.264-31/10/1932). Μετά τον πόλεμο, καθώς είχε περιπέσει σε

αδράνεια και ουσιαστικά τελούσε υπό διάλυση, επανιδρύεται και αναγνωρίζεται από το πρωτοδικείο Βόλου ως «Αθλητικόν

Σωματείον Ρήγας Φεραίος» με την υπ.αρ.265 απόφαση στις 31/3/1951.

Η πορεία του ως τις μέρες μας με σημαντικές επιτυχίες σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο είναι γνωστή, ενώ την περίοδο

1975-76 αγωνίστηκε στη Β’ Εθνική.

5. ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΚΑΤΗΧΩΡΙΟΥ Η ΘΥΕΛΛΑ(1932)
Ως ποδοσφαιρικός σύλλογος χαρακτηρίζεται πρωταρχικά στο καταστατικό της η Θύελλα Κατηχωρίου και μνημονεύονται

αρκετές συμμετοχές σε ανεπίσημες, φιλικού χαρακτήρα, συναντήσεις κατά τη δεκαετία του ΄30, κυρίως με ομάδες των

όμορων κοινοτήτων, (Πορταριά, Μακρινίτσα, Ανακασιά κ.α.).

6. ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΜΑΚΡΥΝΙΤΣΗΣ ΑΡΗΣ(1932)
Αναφέρεται συχνά στις αθλητικές στήλες των τοπικών εφημερίδων κατά τη διεξαγωγή φιλικών αγώνων με αντίστοιχους

συλλόγους, των γύρω χωριών, αλλά και του Βόλου, ενίοτε και ως Ένωσις Μακρυνίτσης ή Μακρυνίτσα. Διαλύθηκε με την

απόφαση στρατοδικείου 99/1939, προφανώς για λόγους πολιτικούς, δηλαδή συμπεριφορές αντίδρασης προς το ανελεύθερο

καθεστώς της 4ης Αυγούστου, όπως συνέβαινε με πολλά, κάθε είδους, σωματεία.

7. ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ Ο ΑΧΙΛΛΕΥΣ(1938)
Δραστηριοποιούνταν στον Αλμυρό από τα μέσα της δεκαετίας του ΄20 δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο ποδόσφαιρο.

Επίσημη υπόσταση απόκτησε πολύ αργότερα, το 1938 κι αφού είχε καταγράψει τη δική του ενδιαφέρουσα πορεία στο χώρο

του αθλήματος, με καλές επιδόσεις απέναντι στα ισχυρότερα σωματεία του Βόλου.

Μνημονεύονται πάντως στον τοπικό Τύπο και αντιπαραθέσεις με τον Γ.Σ.Α., κυρίως σε ζητήματα οργανωτικά των τοπικών

αγώνων «Κρόκεια», καθώς διατηρούσε και άλλα αθλητικά τμήματα. Στις αρχές της δεκαετίας ’50 συγχωνεύτηκε στον Γ.Σ.Α.

αποτελώντας το ποδοσφαιρικό τμήμα του.

Γ' ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Εκτός από τα παραπάνω, στην περίοδο του μεσοπολέμου, υπήρχαν και άλλα αναγνωρισμένα αθλητικά σωματεία, στο Βόλο και

τη γύρω περιοχή, που δεν είχαν ποδοσφαιρική δραστηριότητα, ή δεν φαίνεται τουλάχιστον κάτι τέτοιο στις αθλητικές στήλες

των εφημερίδων της εποχής:

1) Σκοπευτικός Σύλλογος Βόλου, 2) Γ.Σ.Σκοπέλου, 3) Α.Σ. Ολιζώνος (Λαύκος ), 4) Α.Ο. Αργαλαστής Κεραυνός,

 5) Α.Ο. Σκοπέλου.

 Για τα αναγνωρισμένα εργατικά ποδοσφαιρικά σωματεία θα γίνει ξεχωριστή αναφορά.

Τέλος να επισημάνουμε ότι στο Πήλιο και τον Αλμυρό υπήρχαν και αρκετά ανεπίσημα ποδοσφαιρικά σωματεία, όπως άλλωστε και στο Βόλο. Κι εδώ χρειάζεται αυτόνομο δημοσίευμα.

Πιστεύω πως δόθηκε στο σύνολό του ο ποδοσφαιρικός χάρτης του Βόλου και της ευρύτερης περιοχής με την συνοπτική,

έστω, παρουσίαση των αναγνωρισμένων, επίσημων ποδοσφαιρικών σωματείων που δραστηριοποιούνταν στην περίοδο του

Μεσοπολέμου.

(ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΡΤΑΠΑΝΗΣ, αναδημοσίευση από ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ)