Δεν θέλω να γράψω πολλά ...Μπορώ αλλά δεν θέλω...Μόνο κάποιες σκέψεις να μεταφέρω...
(1)Η εργασία στις δύσκολες εποχές που ζούμε είναι το πιο πολύτιμο αγαθό. Για όλους μας προέχει η εργασία και
έπεται το όποιο "χόμπυ" ή καλύτερα μεράκι έχει ο καθένας. Πολλές φορές αναγκαζόμαστε να φιλήσουμε
"κατουρημένες ποδιές" ή να έρθουμε σε προστριβές με συναδέρφους στην εργασία μας για να εξασφαλίσουμε
μια ολιγόωρη άδεια και να ασχοληθούμε με το "χόμπυ" μας.Κάποιοι όμως δεν το σέβονται...Αναλγησία???
(2)Είναι όντως ανθρώπινο να απευθύνεις δημοσίως ευχές σε ένα έμμισθο υπάλληλο σου επί τη ευκαιρία ενός πολύ
σημαντικού γεγονότος που συνέβη στη ζωή του όπως πχ η γέννηση ενός παιδιού. Δεν είναι όμως εξίσου
ανθρώπινο να απευθύνεις ευχές για περαστικά σε δυο άμισθους "χομπίστες" υπάλληλους σου που υπέστησαν
σοβαρότατο τραυματισμό???....Αναισθησία???
(3)Είναι κρίμα να απορρίπτεις τη συμβουλή κάποιου που σου την δίνει για το καλό σου, μόνο και μόνο γιατί αυτός
ο κάποιος σου έκανε στο παρελθόν καλόπιστη κριτική...Μικροψυχία???
(4)Όταν κάτι δεν σου ανήκει ζητάς με όμορφο και ευγενικό τρόπο από τον ιδιοκτήτη άδεια να το χρησιμοποιήσεις
και εφόσον αυτός σου δώσει τη συγκατάθεση του αλλά μετά την αθετήσει βγαίνεις με παρρησία και τον
ξεμπροστιάζεις...Σε καμμία περίπτωση δεν απαιτείς κάτι που δεν είναι δικό σου....Θράσος???
Ή πιο απλά ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ???
|