Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από εκείνη την ημέρα...
Κυριακή 4 Μαϊου 2014....
Μια ημέρα που για όσο χρόνο με αξιώσει ο Θεός να ζήσω ακόμη, θα την θυμάμαι κάθε μέρα...
Άλλαξα πολλές φορές την απόφαση μου αν θα έπρεπε να γράψω αυτές τις γραμμές...
Τελικά αποφάσισα-έστω και αν ακροβατήσω στα όρια της γραφικότητας-να τις γράψω χωρίς να κουράσω...
Αν κάποιος άλλος τις είχε γράψει τα προηγούμενα χρόνια και ήμουν τυχερός να τις είχα διαβάσει, θα είχα γλυτώσει από πάρα πολλά βάσανα....
Το κάπνισμα το άρχισα σε ηλικία 18 χρονών ...
Μανιώδης καπνιστής των 1,5 με 2 πακέτα την ημέρα...
Με λίγες προσπάθειες στο παρελθόν για να το κόψω , όλες ανεπιτυχείς...
Είχα σχηματίσει την πεποίθηση , μετά τις δικές μου ανεπιτυχείς προσπάθειες να το κόψω αλλά και τις ανεπιτυχείς προσπάθειες φίλων , ότι το τσιγάρο ήταν απαραίτητο :
--για να ξεθολώνει το μυαλό
--να διώχνει το άγχος
--για να συνοδεύει το αλκοόλ σε εξόδους για διασκέδαση σε μπαρ , ταβέρνες , τσιπουράδικα κτλ
--να κρατά το σωματικό βάρος σε χαμηλά επίπεδα( κόβει την όρεξη)
--μετά το σεξ
Ώσπου ήρθε εκείνη η κωλοημέρα...Η μέρα του μεγάλου πόνου...Η μέρα που έφυγα από την πόρτα του σπιτιού με τη συνοδεία της διασώστριας του ΕΚΑΒ , όρθιος και περπατώντας αλλά με κατεβασμένο το κεφάλι για να μη δουν τα παιδιά μου τα δακρυσμένα μάτια μου...
Από εκείνη την ημέρα έχω να καπνίσω και δεν μου έχει λείψει ... Ο γιατρός που πλέον με παρακολουθεί, από την αρχή μου τόνισε ότι δεν τον ανησυχεί η κατάσταση μου αλλά το μόνο που φοβάται είναι να μην αρχίσω το κάπνισμα πάλι ,κάτι που δυστυχώς συμβαίνει σε πολλούς που είναι στη δική μου κατάσταση...
Πολλοί γνωστοί ειδικά από το χώρο της δουλειάς μου που όμως δεν γνωρίζουν την περιπέτεια της υγείας μου με ρωτούν πως τα κατάφερα και το έκοψα το κάπνισμα αυτή τη φορά...
Σκέφτομαι να τους πω λοιπόν για :
--τον πόνο που ένιωσα εκείνη την ημέρα , τη μέρα που έφερε τα πάνω-κάτω στην μικρή και ασήμαντη ζωή μου
--την στιγμή που αποκαμωμένος στο επεμβατικό κρεβάτι και αφού ο πόνος είχε σχεδόν σβήσει , γύρισα το κεφάλι στο πλάι , κοίταξα το κυκλικό ρολόι (14.40 έγραφε) και ένιωσα την ανάγκη να αποκοιμηθώ...θα πρέπει να πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα ώσπου να συνέλθω από την λιποθυμία μου αυτή(έτσι όπως μετά μου είπαν) ... τότε μου γεννήθηκε ο φόβος του θανάτου...
--το ατέλειωτο κλάμα μου για τέσσερις μέρες στην μοναξιά της εντατικής...
Που να τα καταλάβουν όμως όλα αυτά ???
Γιαυτό λοιπόν και γω τους απαντώ : "Θέληση χρειάζεται"...Θέληση για να είσαι υγιής κοντά σε αυτούς που αγαπάς...
Όσο για τους παραπάνω μύθους σχετικά με το τσιγάρο , θα ήθελα τίμια να σας πω:
--ότι το μυαλό μπορεί να ξεθολώσει και χωρίς τσιγάρο
--υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι να αποβάλλεις το άγχος χωρίς τσιγάρο
--το αλκοόλ χρειάζεται καλή παρέα και δεν χρειάζεται τη συνοδεία του τσιγάρου
--το σεξ μπορεί να είναι (ειδικά σε μικρότερες ηλικίες) και πιο αποδοτικό χωρίς τσιγάρο
--το σωματικό βάρος μπορείς να το ελέγξεις με τη σωματική άσκηση , χωρίς το τσιγάρο
Blog
Αγία Άννα
ΓΣ Αλμυρού
Πύρασος
Αίας
Αστέρας
Θησέας
Τοξότης
Μυρμιδόνες
Ακρόπολη
