ΤΟΞΟΤΗΣ

Παρακολουθούσα επί χρόνια χωρίς να κατανοώ τον πόλεμο μεταξύ φίλων δύο ομάδων εν όψη ευρωπαϊκών παιχνιδιών.
Έβλεπα με απορία τους πράσινους να χαίρονται στα ευρωπαϊκά στραπάτσα των γαύρων,τους γαύρους να πανηγυρίζουν με το μοναδικό ρεκόρ των πράσινων στην Ευρώπη (10 παιχνίδια χωρίς νίκη) που απεμπόλησε τον δήθεν ευρωπαϊκό χαρακτηρισμό του και σάστιζα...
«Μα καλά στην Ευρώπη παίζουμε,είναι δυνατόν να μην στηρίζουμε τα συμφέροντα της ελληνικής ομάδας όταν αυτή παίζει με ξένους» ,σκεφτόμουνα.

Ίσως αυτήν την οπτική μου γωνία να μου την διαμόρφωσε η παραμονή μου στο εξωτερικό.

Τότε έψαχνα οτιδήποτε ελληνικό έπαιζε σε ακτίνα 500 χμ για να πάω να το χειροκροτήσω με όλη μου την ψυχική δύναμη...

Δεν καταλάβαινα τα πανηγύρια των μεν όταν έχαναν οι δε,είτε αυτοί λεγόταν ΠΑΟΚ και Άρης,είτε γαυροβάζελοι,είτε οτιδήποτε.

Από την στιγμή που ελληνική ομάδα έπαιζε Ευρώπη,το θεωρούσα ως εθνική υποχρέωση,όχι μόνο να ευχαριστηθώ την νίκη της,

αλλά να πάω να συμπαρασταθώ βοηθώντας της να την πάρει.
Έπειτα ήρθε ο κυκεώνας του φετινού καλοκαιριού...
Ο αγαπημένος μου Ολυμπιακός έγινε Ευρωπαίος και έπεσαν Θεοί και δαίμονες για να τον φάνε.

Φορτωμένος ψυχικά από τα γεγονότα και τις εξελίξεις,ήταν ίσως μια από τις ελάχιστες φορές που δεν είχα καμία όρεξη να
παρακολουθήσω ευρωπαϊκό ματς ελληνικής ομάδας εκτός του Ολυμπιακού μας.

Οι συγκερασμοί στο μυαλό μου ήταν αναπόφευκτοι.

Πλέον βλέποντας τον βάζελο να παίζει με την Οντένσε και την Μακάμπι,δεν έβλεπα την γαλανόλευκη.

Έβλεπα την μοναδική ομάδα εκτός της Λάρισας που έβγαλε ανακοίνωση εναντίον του Βόλου για την παραμονή της στην Λίγκα. Έβλεπα τον Μένιο να βγάζει ανυπόστατη χολή στο δελτίο του Μega και να διαστρεβλώνει συνειδητά δικαστικές αποφάσεις,

μήπως και γλυτώσει την ομάδα του πελάτη του αφεντικού του.

Έβλεπα τους πράσινους χουλιγκάνους οι οποίοι έχουν αναλάβει νταβαντηλίκι την προστασία της ΕΠΟ στο Γουδί και την
«έπεσαν» σε δικούς μας.

'Όταν ο ΠΑΟ έτρωγε το τέταρτο μπαλάκι,έπιασα τον εαυτό μου για πρώτη φορά στην ζωή μου να νιώθει ένα αίσθημα ευχαρίστησης αλλά και ντροπής συνάμα.

Ντροπής που βαθιά μέσα μου γούσταρα που μια ελληνική ομάδα ξεφτιλίζετε από κάτι άγνωστους Δανούς και κάτι Ισραηλινούς με εφτά γκολ στον λογαριασμό....

Σηκώθηκα από τον καναπέ μου με ένα σαρδόνιο χαμόγελο,αλλά και μεγάλο θυμό με τον εαυτό μου.
Αποκορύφωμα τα λόγια του Μιτσικού για παρεμβάσεις υπουργών μήπως και μας αθωώσει η ΟΥΕΦΑ.
Όλοι εσάς τους κάθε Γερουλάνους,τους Νικιτιάδηδες ,τους Γόντικες και τα αφεντικά τους ,τους Πηλαδάκηδες και τους Βγενόπουλους.
Όλους εσάς σας μισώ, όχι για την χολή που βγάζετε για την ομάδα μου.
Όχι επειδή τα πάντα τα μετράτε σε ευρώ,ομόλογα,κέρδη,χασούρες,δάνεια και διαπλεκόμενα.. .
Σας μισώ γιατί μετά από τόσα χρόνια καταφέρατε και με κάνατε ανθέλληνα καθίκια.