ΤΟΞΟΤΗΣ

 

Η πιο κάτω επιστολή είναι μία επιστολή - κατάθεση ψυχής από έναν αγνό φίλαθλο του Ολυμπιακού Βόλου, έναν από τις δεκάδες χιλιάδες Βολιωτών, που όπως όλοι έτσι κι εγώ πόνεσα και συνεχίζω να πονάω για όσα διαπράττονται εις βάρος της αγαπημένης μας ομάδας και ολόκληρης της πόλης μας. Γεννήθηκα, έπαιξα μικρός, πήγα σχολείο, μεγάλωσα, χάρηκα, πόνεσα, έκλαψα, γέλασα, στάθηκα, αντιστάθηκα, αγάπησα, ερωτεύτηκα, έζησα και ζω σε μία από τις ομορφότερες πόλεις της Ελλάδος (και όχι μόνο) του Βόλου. Σε όποιον επισκέπτεται τα μέρη μας, αξέχαστες μένουν οι ακρογιαλιές του Παγασητικού από την μία μεριά, το Αιγαίο πέλαγος από την άλλη, τα νησιά των Σποράδων και το βουνό των Κενταύρων με τα 24 χωριά του, το πανέμορφο Πήλιο για το οποίο ο ποιητής έγραψε: «ο πλάστης μάζεψε απ’ όλα τα βουνά, την μοιρασμένη χάρη την έσμιξε και σ’ έπλασε βουνό των βουνών καμάρι».
Είμαι 59 ετών, μείον 9 που πήγα για πρώτη φορά στο γήπεδο = 50 χρόνια, μισός αιώνας δηλαδή πέρασε και μετά τους γονείς μου, αλλά πολύ πριν δημιουργήσω οικογένεια την οποία υπεραγαπώ και πριν συνειδητοποιήσω ότι αυτό που χάρισε η φύση στον καθένα από εμάς, άνδρα ή γυναίκα, δεν χρησιμεύει μόνο για τις βασικές και στοιχειώδεις ανάγκες επιβίωσης, αλλά και για την διαιώνιση της ζωής. Αγάπησα την ιδιαίτερη πατρίδα μου τον Βόλο και την ομάδα του, τον Ολυμπιακό Βόλο, την οποία συνεχίζω να λατρεύω.
Αυτή την πόλη, αυτή την ομάδα κάποιοι αχαρακτήριστοι που με μηδέν ψήφους του ελληνικού λαού, κατέχουν θέσεις και αξιώματα προσπαθούν να καταστρέψουν. Αγνοούν ίσως ότι όπως ισχύει για την πατρίδα όλων, έτσι και για την δική μας, τον Βόλο, ο τόπος όπου ο καθένας από εμάς γεννήθηκε, όπου για πρώτη φορά ανάσανε, έκανε τα πρώτα του βήματα, πήγε σχολείο, έκανε φίλους, ενηλικιώθηκε, άρχισε να μαθαίνει το νόημα της ζωής, είναι τόπος ιερός. Το χώμα, ακόμη και οι πέτρες που πατάμε είναι ιερά.
Αυτή η άγνοια είναι άγνοια ντροπής και ασυνειδησίας. Η ομάδα μας με την 75χρονη ιστορία της, ο Ολυμπιακός Βόλου που πρόσφατα εκπροσώπησε την Ελλάδα στο εξωτερικό και μαζί με την ερυθρόλευκη σημαία ύψωσε και την Γαλανόλευκη όλων των Ελλήνων μας έκανε διπλά υπερήφανους. Η αγάπη μας γι’ αυτό τον σύλλογο, η πίστη, η αφοσίωση και η χαρά να τον βλέπουμε να αγωνίζεται στο γήπεδο δεν είναι απλώς κάτι. Αγγίζουν τον συναισθηματικό κόσμο του κάθε φιλάθλου, του κάθε Βολιώτη και οι παράνομες, άδικες, αήθεις πράξεις και ενέργειες εκείνων που θέλουν να καταστρέψουν τα πάντα, τον πληγώνουν βαθιά. Στη συνέχεια, διαλύοντας ένα σωματείο, πιο σωστά δύο διότι, τα ίδια έκαναν και στην Καβάλα, ολοκληρώνουν το έγκλημα διότι καταστρέφουν την υποδομή του συλλόγου. Τα όνειρα και τις φιλοδοξίες των παιδιών της Κ20 και Κ17. Τους νέους που αντί να στραφούν στα ναρκωτικά, την πορνεία και την αλητεία, θέλουν να αθλούνται στα γήπεδα. Τους νέους που είναι το μέλλον της πατρίδας μας. Τα παιδιά μας που μπορεί να ήταν και παιδιά τους. Δεν σέβονται τίποτα. Τι είδος ανθρώπων είναι αυτοί; Σ’ αυτό το σημείο που η οργή ξεχειλίζει, εγώ που δεν έχω πτυχία ρωτώ σ’ εκείνους που έχουν, σε υπουργούς, υφυπουργούς, γενικούς γραμματείς, προέδρους και επιτροπές τύπου Ε.Ε.Α. (Εθνικό Εκτελεστικό Απόσπασμα).
1.Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να διαπράττεται ηθικά και νομικά εγκλήματα;
2.Ποια μάνα σας γέννησε;
3.Ποιος δάσκαλος σας διαπαιδαγώγησε;
4.Σε ποιο πανεπιστήμιο διδάσκονται αυτά; 5.Που είναι το ήθος σας;
6.Ποια η αξιοπρέπειά σας;
7.Έχετε νου υγιή και ισορροπημένο ή μήπως λόγω πιθανής διάβρωσης, παράνοιας ή συρρίκνωσης του εγκεφάλου σας, που έχουν σαν αποτέλεσμα την ανεπανόρθωτη βλάβη του, έχετε ξεφύγει εντελώς και εξευτελιστεί πλήρως;
Λόγω της ιδεολογικής, υπαρξιακής, ηθικοπνευματικής και κοινωνικοπολιτικής σαπίλας, αργά ή γρήγορα η ίδια η κοινωνία στην οποία ζείτε θα σας απορρίψει. Ο Βόλος και οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού Βόλου το έχουν ήδη κάνει από το καλοκαίρι του 2011. Και δύο λόγια για τους πολιτικούς της περιοχής μας. Μπορεί το δελτίο ταυτότητας να γράφει τόπος γέννησης Βόλος, σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα πεπραγμένα, όμως, αμφιβάλλω αν στην καρδιά, την ψυχή και την συνείδηση είστε βέροι Βολιώτες.
Θα μπορούσα να γράψω άλλες 100 σελίδες κάπου όμως πρέπει να βάλω ένα τέλος και με μεγάλη λύπη κλείνω ως εξής: Δύσμοιρη Ελλάδα, γη του Αριστοτέλη, Πλάτωνα, Περικλή, Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Ρήγα Φεραίου και πολλών άλλων επιφανών ανδρών και ηρώων, πώς σε κατάντησαν όσοι σήμερα ορίζουν την τύχη σου (εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων) αφού ο ηρωισμός έγινε δειλία, η σοφία βλακεία, η τιμή ατιμία, η αυταπάρνηση άρνηση, η αξιοπρέπεια υποτέλεια, το μεγαλείο η δόξα και η υπερηφάνεια γελοιότητα ντροπή και ταπείνωση”.
Σκούρας Αγάλος
Ταχυδρόμος, Πανθεσσαλική Εφημερίδα